Wystawa upamiętnia wydarzenia, które rozegrały się ponad sto lat temu w Warszawie. Na wieść o wybuchu rewolucji w Rosji, pod koniec stycznia 1905 roku warszawscy robotnicy przystąpili do masowych strajków, które rozlały się na ziemie całego zaboru rosyjskiego. Przez kolejne dwa lata Kongresówka spływała krwią bezbronnych manifestantów, drżała od wybuchów bomb podczas ulicznych zamachów na rosyjskich dygnitarzy, rozbrzmiewała hasłami niepodległościowymi, gorzała od czerwonych sztandarów, które zwiastowały kres nierówności i niesprawiedliwości społecznej.

Na wystawie zaprezentowano różne oblicza wydarzeń – polityczne, socjalne, obyczajowe. Osobną gablotę poświęcono tzw. dekadzie wolności, która złudnie zajaśniała nad Warszawą po ogłoszeniu przez cara manifestu konstytucyjnego w dniu 30 października 1905. Wyeksponowano głównie czasopisma z epoki, w tym pisemka satyryczne, które zachowały się w Bibliotece. Pokazano również rarytas bibliofilski – album ze słynną grafiką rewolucyjną Antoniego Kamieńskiego ze zbiorów Bolesława Prusa ofiarowanych Bibliotece w 1913 roku.

Rewolucja 1905–1907 to niejednoznaczne, bolesne miejsce w polskiej historii, niesłusznie zapomniane albo kojarzone z późniejszymi przewrotami, które zaprowadziły Polskę ku nowym formom niewoli. Jest to z pewnością obraz uproszczony i krzywdzący. Wystawa zachęca do przemyślenia tych kwestii na własną rękę.