Od 10 lat Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki, dziś – Mazowiecki Instytut Kultury wydaje serię Tradycja Mazowsza, na którą składają się monografie powiatów województwa mazowieckiego. 26 listopada w Miejsko-Gminnej Bibliotece Publicznej w Grójcu dr Remigiusz Matyjas zaprezentował kolejny tom: Powiat grójecki.

Wieczór autorski rozpoczął się od wystąpienia Alicji Jankiewicz-Alarcon, kierownika Działu Dziedzictwa Kulturowego MIK, redaktora wspomnianej serii. Wyraziła ona duże zadowolenie ze współpracy z autorem. Końcowy produkt okazał się na tyle dobry, że konieczny jest dodruk. Ponad trzydzieści egzemplarzy, dostarczonych do grójeckiej Biblioteki, rozeszło się w kilka minut. Średnio co druga osoba, obecna na spotkaniu, nabyła książkę. Niektórzy, co bardziej zapobiegliwi, zakupili ją wcześniej w księgarni Krzysztofa Lichosika, zawsze oferującej nowości wydawnicze o regionie.

Czytelnicy, w tym krajoznawcy, jak choćby przybyli na spotkanie wareccy PTTK-owcy oraz Grażyna Orłowska-Rybicka z Biura Zarządu Głównego PTTK
w Warszawie,na pewno będą usatysfakcjonowani lekturą. Znajdą tu m. in. opisy
i zdjęcia istniejących zabytków. Stan niektórych obiektów jest fatalny. Jak podkreślił autor, szczególnie zaniedbane są cmentarze innych wyznań. A przecież każdy nagrobek skłania do refleksji nad losem ludzi, którzy tu żyli i współtworzyli historię tej ziemi. Dwory? Niektóre odrestaurowane, ale inne...

Powiat grójecki ma wiele atutów: ciekawą historię, piękne zabytki, urokliwą przyrodę oraz potencjał ludzki. Do tej pory nie jest jednak produktem turystycznym. Może współpraca samorządów gminnych z samorządem powiatowym, a także sprecyzowana wizja promocji regionu mogłaby coś zmienić.

Po tytule książki, tak jak w innych z tej serii, zamieszczono podtytuł: przewodnik subiektywny. Stanowi to podstawę do stwierdzenia, że poszczególni autorzy eksponują różne elementy owej tytułowej tradycji. Co subiektywnego zawiera książka R. Matyjasa? Rozdział: Kalejdoskop dziejów, w którym udokumentowano wkład regionu w dzieje Mazowsza? Rozdział o remizach jako ośrodkach życia społecznego i kulturalnego?

A może jest to zupełnie coś innego, indywidualnego. Może jest to coś, co - po lekturze książki - odnajdzie każdy z nas. Coś, co skojarzy się nam z obiektem mijanym na co dzień, ale jakby dotąd niedostrzeganym.