Leon Bykowski (1895-1992), inżynier ekonomista, bibliotekarz, bibliolog, i bibliograf z przekonania Ukrainiec. W Bibliotece Publicznej od 1928, m.in. kierownik Działu Wpływów Książkowych, sekretarz i wykładowca Rocznej Szkoły Bibliotekarskiej, redaktor „Bibliotekarza”; odegrał dużą rolę w
intensywnym rozwoju Biblioteki przed wojną: faktycznie pełnił funkcję zastępcy dyr. Czerwijowskiego. Jednocześnie brał aktywny udział w życiu miejscowej ukraińskiej emigracji. Sprawa narodowości zaważyła zarówno na jego losach, jak i Biblioteki podczas okupacji i Powstania Warszawskiego. W listopadzie 1941 został zastępcą dyrektora Ryszarda Przelaskowskiego i wspomagał go w akcji obrony zbiorów. W grudniu 1942 objął funkcję p.o. dyrektora; kilkakrotnie składał wnioski do władz niemieckich o otwarcie, zamkniętej w sierpniu tego roku Biblioteki, bez pozytywnego skutku. W 1943 uratował cenniejsze książki z bibliotek szkolnych wyłączając je z transportów i kierując do Archiwum Miejskiego Warszawy. Zasługą jego było też ocalenie przed wywiezieniem w styczniu 1944 najcenniejszych zbiorów Muzeum Społecznego.

Janina Peszyńska (1887-1949), bibliotekarka; w Bibliotece Publicznej pracowała bezpłatnie od ok. 1907-1908, była członkiem Towarzystwa Biblioteki Publicznej, od 1921 zatrudniona na stałe, zorganizowała Dział Sztuki i nim kierowała. Podczas Powstania i po jego zakończeniu należała do grupy osób zabezpieczających zbiory w Bibliotece.

Elżbieta Skierkowska (1907-1984), w Bibliotece Publicznej od 1935, od 1941 zastępca kierownika Działu Sztuki. Świadek wydarzeń rozgrywających się w czasie Powstania w Bibliotece, pomagała w zabezpieczaniu księgozbioru po kapitulacji Powstania.

Ryszard Przelaskowski (1903-1971), historyk, archiwista, bibliotekarz, od sierpnia 1939 zastępca dyr. Biblioteki Publicznej, w maju 1940 objął funkcję p.o. dyr. Biblioteki po Aleksym Bachulskim i pełnił ją do końca listopada 1942. W czasie okupacji współpracował z ruchem oporu. Po Powstaniu brał udział w tzw. akcji pruszkowskiej – ratowania dóbr kultury.