2015.04.15 - Żyjące książki. Skarby Muzeum Książki Dziecięcej - Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy

belka platforma

Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy – Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego
brała udział w projekcie Regionalna Platforma Informacyjna – Kultura na Mazowszu

Podczas 6. Warszawskich Targów Książki Polskie Towarzystwo Wydawców Książek zorganizowało dyskusję panelową pod tytułem Żyjące książki. Skarby Muzeum Książki Dziecięcej, której tematem były tradycja, funkcja i przyszłość Muzeum.

W dyskusji wzięli udział: dr Grażyna Lewandowicz-Nosal, adiunkt w Instytucie Książki i Czytelnictwa Biblioteki Narodowej, Maria Kulik, wieloletni prezes Polskiej Sekcji IBBY, dr Weronika Kostecka, pracownik naukowy UW, dr Michał Zając, pracownik naukowy UW, Ewa Gruda, kierownik Muzeum Książki Dziecięcej, oraz Olcha Sikorska, wiceprezes PTWK oraz organizator i komisarz Poznańskich Spotkań Targowych Książka dla Dzieci i Młodzieży.

Dyskusji towarzyszyła prezentacja multimedialna przygotowana przez kierownika Muzeum oraz wybrane książki z kolekcji Muzeum. Było ich zaledwie kilka, ale dawały pojęcie o urodzie i wartości pozostałych stu tysięcy książek, które teraz właśnie czekają na przewiezienie do nowych magazynów w rozbudowanej Bibliotece na Koszykowej.

Zaczęto od historii, czyli od roku 1926 (blisko 90 lat temu!), kiedy to po raz pierwszy pojawiła się idea utworzenia Muzeum Książki Dziecięcej. Dziesięć lat później, w 1936 roku, z inicjatywy Sekcji Bibliotek Dziecięcych powołano do życia Dział Muzealno–Doświadczalny, który w roku 1938, wraz z otrzymaniem nowego lokalu, otrzymał też nową, już trwałą nazwę: Muzeum Książki Dziecięcej.

Do tej pory, mimo ogromnych zniszczeń wojennych (Niemcy, wycofując się z Warszawy 17 stycznia 1945 roku, zdążyli jeszcze podpalić gmach Kierbedziów, gdzie były przechowywane także książki dziecięce), udało nam się zgromadzić 100 tysięcy książek – beletrystyki polskiej i obcej, czasopism oraz literatury przedmiotu.

Muzeum nie tylko gromadzi, opracowuje i udostępnia zbiory, ale także służy różnorodną informacją na temat literatury dziecięcej oraz zajmuje się najszerzej pojętą promocją wartościowych książek. Spełnia także funkcję dydaktyczną, organizując zajęcia ze studentami i z dziećmi.

Za co nas chwalono i za co nam dziękowano?

- za bogaty i wielce przydatny warsztat informacyjny (kartoteki, bibliografie, teczki z wycinkami prasowymi), dzięki któremu czytelnicy mogą dotrzeć do wielu materiałów, „o których istnieniu nie mieli wcześniej pojęcia, i do których zapewne nigdy by nie dotarli, gdyby nie MKD”,

- za wiedzę, którą pracownicy Muzeum posiadają i chętnie się nią dzielą („pracownicy z encyklopediami i katalogami w głowach... ”),

- za inspiracje („MKD to nie tylko miejsce odpowiadające na naukowe
zapotrzebowania, ale też inspirujące w pracy naukowej, skarbiec bez dna").

- za wartościowe, bogate w treść i inspirujące spotkania ze studentami (nie tylko uczestnicy panelu, pracownicy naukowi UW, wypowiadali się na ten temat, lecz także mieliśmy okazję odczytać bardzo serdeczne podziękowanie za nasz wkład w dydaktykę uniwersytecką wystosowane przez dr Danutę Świerczyńską-Jelonek, zasłużonego pracownika Wydziału Pedagogicznego UW),

- za wystawy polskie i zagraniczne (Praha, Rzym), przybliżające dzieło polskich i zagranicznych twórców,

- za spotkania z twórcami i ich dorobkiem, za promocję dobrych książek,

- za udział w gremiach jurorskich wielu konkursów, w tym konkursu „Książka Roku” Polskiej Sekcji IBBY, konkursu „Przecinek i Kropka”, konkursu „Dobre Strony” i innych,

- za stworzenie Konkursu Literatury Dziecięcej im. Haliny Skrobiszewskiej i za Listę Skarbów Muzeum Książki Dziecięcej,

- za prowadzenie dodatku do „Poradnika Bibliotekarza” poświęconego książce dla młodego czytelnika „Świat Książki Dziecięcej”,

- za współpracę z Poznańskimi Spotkaniami Targowymi Książka dla Dzieci i Młodzieży,

- za stworzenie (wspólnie z wydawnictwem Muza) serii książek „Muzeum Książki Dziecięcej poleca”, dzięki którym współczesne dzieci mają okazję poznać wybitne dzieła z lat 50. 60. i 70. ubiegłego wieku, ilustrowane przez artystów, którzy stworzyli słynną w świecie polską szkołę ilustracji,

- za stworzenie Biblioteki im. Haliny Rudnickiej jako miejsca promocji wartościowej literatury dla dzieci, miejsca spotkań z książką, muzyką i obrazem, integrujących pokolenia, oraz za dbałość bibliotekarzy o klimat miejsca i o kompletność księgozbioru („często jest to jedyna biblioteka w Warszawie, w której można dostać potrzebną książkę”),

- za szeroką i inspirującą działalność Izby Pamięci Marii Kownackiej,

- za serdeczność, kompetencje, dobrą atmosferę, z których Muzeum Książki Dziecięcej słynie, oraz za ogromne zaangażowanie kierownictwa i pracowników w pracę na rzecz Muzeum i na rzecz książki dla dzieci i młodzieży.

Co proponowano na przyszłość?

- biorąc pod uwagę nasze kompetencje w tym zakresie, zaproponowano nam tworzenie listy książek dziecięcych polecanych do czytania i do wykorzystania przez bibliotekarzy.

Nasza odpowiedź: wprawdzie tworzymy takie listy: Listę Skarbów Muzeum Książki Dziecięcej oraz zamieszczaną na stronie mkd.koszykowa.pl listę książek poruszających tzw. trudne tematy (obu listom towarzyszą obszerne omówienia utworów), to chętnie uzupełnimy te zestawienia o wybitne dzieła zagraniczne, które pojawiły się w księgarniach w danym roku. Takimi książkami, wydanymi w roku 2014, są np. Wróg D. Calego i S. Blocha, Ballada B. Grangera (pseud. Blexbolex) czy Tokio T. Miury. Proponujemy jednak, by naszymi listami zainteresować raczej nauczycieli, bowiem naszym zdaniem bibliotekarze posiadają w tym zakresie wystarczającą wiedzę.

- Propozycja druga: należy rozszerzyć współpracę MKD z ośrodkami zagranicznymi.

Nasza odpowiedź: będziemy to oczywiście nadal czynić, przypominamy jednak, że wiele naszych wystaw powstało we współpracy m.in. z:

Instytutem Goethego i Internationale Jugendbibliothek (m.in. „Dzień dobry, kochany wrogu”, „Zamek w ilustracjach do baśni braci Grimm”), z Instytutem Książki Dziecięcej w Sztokholmie (wystawa „Spójrz na dzieci” oraz towarzyszące jej polsko-szwedzkie seminarium), z Instytutem Duńskim (wystawa duńskich książek dla dzieci uzupełnionych o prezentację na planszach oraz o specjalne aranżacje przestrzeni), z Instytutem Francuskim (wystawa „Proszę, narysuj mi noc”), z Instytutem Słowackim (cykliczne wystawy po każdym Biennale Ilustracji w Bratysławie), z Instytutem Polskim i Biblioteką Narodową w Rzymie (wystawa „Mille e una Cenerentola” i wystawa „Il 35 maggio e dopo – Bohdan Butenko pinxit”).

- Nasza propozycja: zachęcamy do współdziałania z Muzeum Książki Dziecięcej wszystkie osoby pracujące na rzecz badania, rozwoju i popularyzowania książki dziecięcej. Oczekujemy konkretnych, twórczych ofert współpracy.

Uczestnikom panelu dziękujemy za obecność, miłe słowa, dobrą energię oraz inspiracje. /EG/