Konkurs „Warszawa za sto lat” zakończony

belka platforma

Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy – Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego
brała udział w projekcie Regionalna Platforma Informacyjna – Kultura na Mazowszu

Tegoroczny Konkurs Literacko-Plastyczny zorganizowany przez Bibliotekę im. Haliny Rudnickiej (Oddział MKD) nosił tytuł „Warszawa za sto lat” i był wyjątkowy pod wieloma względami. Wzięła w nim udział rekordowa ilość uczestników. Na konkurs napłynęło 198 prac i tylko kilka trzeba było odrzucić ze względów formalnych. To już czwarta edycja Konkursu organizowanego przez BHR i początkowo adresowanego do mieszkańców Żoliborza. Zasięg ogólnopolski stał się faktem już w edycji trzeciej, ale tym razem prace dotarły do Biblioteki w Ogrodzie z naprawdę odległych rejonów. Okazało się, że Warszawa to temat, który porusza wyobraźnię, emocje i myśli dzieci. Wiele prac powstawało w szkołach. Widać było, że nad konkursowym przygotowaniem, rządzącym się swoimi prawami, czuwali nauczyciele. Były też jednak prace pojedynczych dzieci, które dowiedziały się o konkursie z Internetu i postanowiły spróbować swych sił. Szczególnie dużo zajęcia miało jury plastyczne. Panie Joanna Siedlaczek (graficzna, ilustratorka), pani Katarzyna Smogorzewska – Kowalska (plastyk, pracuje z dziećmi) oraz Dorota Lemańska (prowadzi zajęcia plastyczne w BHR) i Hanna Diduszko (czuwająca nad całością konkursu) przejrzały i oceniły prawie 160 prac, co trwało wiele godzin i przebiegało w kilku turach. Jury pracowało jednak z satysfakcją, ponieważ poziom prac był wysoki lub bardzo wysoki. Nieco mniej pracy miało jury literackie. Na konkurs napłynęło niemało, bo 40 tekstów, co bardzo ucieszyło polonistyczne serca jurorek: Ewy Grudy – przewodniczącej jury, Hanny Diduszko i Lidii Błaszczyk, która w ostatniej fazie oceny bardzo pomogła w ostatecznym podjęciu decyzji. Przygotowanie wystawy, z uwagi na mnogość obiektów, zajęło kuratorkom (Hannie Diduszko i Dorocie Lemańskiej) sporo czasu. Wykorzystano drabiny, mogące symbolizować nie tylko odbudowę i wciąż trwającą budowę stolicy, ale i wznoszenie się, wzrastanie, doskonalenie, dążenie wzwyż. Wykorzystano stare drewniane sztalugi, na których rozwieszono pakowy papier z naklejonymi nań obrazkami. Część z nich zawisła na rozpiętych pomiędzy kolumnami konopnych sznurkach. Chodziło o zderzenie prostoty tradycyjnych materiałów z futurystyczną, a czasem baśniową wizją przyszłości miasta. We wtorkowe popołudnie, 24. maja do auli Gmachu im. St. Kierbedziów przybyło wyjątkowo liczne grono zainteresowanych: dzieci nagrodzone, wyróżnione oraz te, których prace plastyczne zostały zakwalifikowane na wystawę, rodzice, nauczyciele, czasem – dziadkowie i rodzeństwo laureatów. Przyjechali uczestnicy z Łodzi, Białegostoku, ze Świercz a nawet z… Chocenia (województwo kujawsko-pomorskie). Laureaci i wszyscy wyróżnieni otrzymali dyplomy, nagrody (książki i gry planszowe) i różne większe i mniejsze upominki. Aktorka – pani Anna Komorowska (od lat współpracująca z Biblioteką w Ogrodzie) pięknie przeczytała kilka nagrodzonych i wyróżnionych tekstów, wśród których znalazł się jeden utwór poetycki, kilka opowiadań i jeden wywiad. Wizja Warszawy, co dotyczyło również zróżnicowanych pod względem doboru technik prac plastycznych, była raczej optymistyczna, choć nie zabrakło również ostrzeżeń i ciemniejszych barw.

Zaskakującym dla wielu akcentem był występ młodej artystki, studentki Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, pani Aleksandry Sapok (gitara klasyczna), która zaprezentowała zebranym utwory współczesne, rzadko wykonywane na gitarze przed tak młodą publicznością. Organizatorzy doszli jednak do wniosku, że warto dzieciom przedstawiać wartościowe, nowatorskie utwory, by zachować spójność z tematem konkursu, w którym chodziło o wizję przyszłości. Dzieci wyglądały na zaskoczone, ale słuchały. Niektórzy tatusiowie bawili się komórkami… Dzieci nie mają uprzedzeń. Z dorosłymi bywa rozmaicie. Wyrażono również uznanie dla pracy kilku nauczycielek, których uczniowie osiągają znakomity poziom. Niekiedy było to widoczne nie po raz pierwszy. Przy okazji uroczystego Finału jego uczestnicy oglądali nowe przestrzenie zasłużonej dla stolicy Biblioteki, robili sobie zdjęcia na tle zielonej ściany, zaglądali do Muzeum Książki Dziecięcej. Ponieważ uroczystość trwała dość długo (organizatorzy nie zdecydowali się na skracanie autorom ich własnych tekstów), publiczność przemieszczała się swobodnie pomiędzy aulą (gdzie rozdawano dyplomy i – co ważniejsze – nagrody i upominki) a holem, gdzie rozstawiono wystawę plastyczną i skromny poczęstunek. Było miło, serdecznie i uroczyście.

Hanna Diduszko