Rozmowa z prof. Ewą Maj, pracownikiem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, poświęcona jednej z jej ostatnich publikacji, zatytułowanej „Dziennikarki prasy dla kobiet w Polsce 1918-1939. Portret zbiorowy na podstawie publicystycznego samoopisu” (Lublin 2020). Praca ukazuje środowisko dziennikarek doby dwudziestolecia międzywojennego. Prezentowane są w niej naczelne tytuły prasowe adresowane do kobiet oraz podejmowana na ich łamach problematyka. Autorka w interesujący sposób ukazuje również zaangażowanie ideowe dziennikarek, dokonując swoistego podziału na „tradycjonalistki” i „modernistki”. Wśród czołowych publicystek w opisywanym okresie prof. E. Maj wymienia m.in.: Helenę Ceysingerównę, Zofię Daszyńską-Golińską, Elżbietę Estreicherową, Emilię Grocholską, Marię Kelles-Krauzową, Jadwigę Krawczyńską, Salomeę Lewite, Izabelę Moszczeńską-Rzepecką, Irenę Pannenkową, Zuzannę Rabską, Marię Rodziewiczównę oraz Anielę Zdanowską. Wśród omawianych czasopism znalazły się zaś m.in. takie tytuły jak: „Bluszcz”, „Głos Kobiet”, „Głos Wielkopolanek”, „Kobieta Polska”, „Kobieta w Świecie i w Domu”, „Moja Przyjaciółka”, „Niewiasta Katolicka”, „Przegląd Kobiecy”, „Własnymi Siłami” oraz „Ziemianka”.