Rozmowa z p. Jakubem Knyżewskim, pracownikiem Muzeum Historycznego w Ełku, poświęcona jubileuszowi 600-lecia nadania praw miejskich. Z okazji przypadającej rocznicy w Muzeum prezentowana jest wystawa pt. „Ełk od początku”. Początki miasta związane były z przywilejem lokacyjnym nadanym w 1425 r. przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Paula von Russdorfa. Ełk i jego okolice pierwotnie zamieszkiwały plemiona pruskie. Podbój tych terenów przez Krzyżaków doprowadził do częściowego wyniszczenia ludności i jej kolonizacji – z jednej strony przez osadników niemieckojęzycznych, z drugiej zaś mieszkańców Mazowsza. Po sekularyzacji Prus w 1525 r. ludność je zamieszkująca stała się w dominującej mierze protestancka. Religia protestancka (przede wszystkim luteranizm) wraz z gwarą mazurską, stanowiącą regionalną odmianę języka polskiego, z przywiązaniem miejscowej ludności do monarchii pruskiej, stały się podstawą identyfikacji mazurskiej. W 1669 r. Wielki Elektor Fryderyk Wilhelm I nadał Ełkowi prawa miejskie. Wśród przełomowych dla rozwoju miasta wydarzeń wymienić należy m.in. otwarcie w 1868 r. połączenia kolejowego z Królewcem. I wojna światowa i okres międzywojenny były czasem postępującej identyfikacji ludności Mazur z państwem niemieckim i kształtowania się tożsamości wschodniopruskiej. Kolejną istotną datą w historii miasta był rok 1945 r. Ełk – wraz z całym regionem – został włączony do Polski. Dokonała się niemal pełna wymiana ludności. Na miejsce dotychczasowych mieszkańców przybyli polscy osadnicy z pobliskich terenów (powiaty augustowski i grajewski), Mazowsza oraz repatrianci z Grodzieńszczyzny i Wileńszczyzny. Obecnie Ełk należy do największych miast Mazur, nieformalnie uznawany jest za stolicę tego regionu.