Z okazji 200. rocznicy urodzin Cypriana Norwida prezentujemy na nowo wystawę wirtualną:
„Norwid i ostatni romantycy. Wśród odkrywców «czwartego wieszcza» w epoce Młodej Polski”
Ekspozycja, podzielona na kilka działów, prezentuje różne aspekty fenomenu odkrycia Norwida w latach 1890–1918. W części głównej wymieniono i zamieszczono niemalże wszystkie utwory, które pozostawały w rękopisach aż do wygaśnięcia epoki pozytywizmu. Pominięto jedynie spuściznę epistolarną artysty, z wyjątkiem alegorycznego listu poetyckiego do Marii Trębickiej, który otwiera wystawę. Zebranie wszystkich dzieł wydanych po raz pierwszy kilkadziesiąt lat od śmierci Norwida w ich postaci oryginalnej pozwala dostrzec ogrom pracy wykonanej przez wskrzesicieli poety. Utwory kojarzone najczęściej z Norwidem, omawiane dzisiaj w szkołach, jak Bema pamięci żałobny-rapsod, Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie…, Do obywatela Johna Brown, „Ad leones”! nie zostały dopuszczone do druku za życia autora i nic nie wróżyło ich późniejszej publikacji. Norwidowe perły literackie i plastyczne zalegały w szufladach redakcji czasopism, antykwariatów albo domów osób prywatnych, przeważnie poza granicami zaborów. Konfrontacja z wyeksponowanym materiałem uświadamia współczesnemu odbiorcy, że ustalenie kanonu Norwidowej twórczości, a wreszcie jej nobilitacja to efekt wysiłku niezwykłych ludzi, bez których wielki artysta narodowy zaginąłby dla nas niepostrzeżenie.
Dolce far niente (Słodkie nic nierobienie)
Autoportret Cypriana Norwida, 1845
"Wędrowiec" 1900, nr 16
Wystawa jest dostępna w Mazowieckiej Bibliotece Cyfrowej pod adresem http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/publication/89145
