Warszawa : Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki : Agencja Wydawnicza "Egros", 2013.

Książka ta to efekt wędrówek autora po trasach Mazowsza, szlakiem sakralnej architektury drewnianej. Henryk Sienkiewicz - miłośnik Mazowsza i pasjonat drewnianej architektury stara się przybliżyć czytelnikowi te obiekty, zanim znikną one z Mazowsza, w wyniku nieuchronnych przemian cywilizacyjnych.

Jak pisze Sienkiewicz, „szare mazowieckie panoramy mają przecież coś z magii - owe nieco senne, rozmarzone, melancholijne równiny... . W ich krajobraz wpisane są niezwykle urocze kościoły z drewna. […] Te zabytki odznaczają się wprawdzie prostotą, ale są jakże malownicze, zachwycają harmonią swoich kształtów i pozostają zrośnięte z otaczającym pejzażem, tworząc z nim nierozerwalną całość”.

Pisarz prezentuje historię świątyń, ich architekturę i wystrój wnętrz . Opisy są wzbogacone barwnymi anegdotami, opowieściami z życia fundatorów, legendami i podaniami z regionu, życiorysami świętych patronów oraz opisami miejscowych zwyczajów.

„Autorowi przyświeca kilka co najmniej celów. [...] zaprasza turystów do zwiedzania nieatrakcyjnej - w stereotypie - ziemi mazowieckiej. Zaprasza poprzez historyczny opis zabytkowego miejsca, od czasów pierwszych parafialnych kościółków, po współczesność. […]

Kolejnym celem autora jest, jak się zdaje, zachowanie w pamięci zabytków drewnianych i krajobrazu mazowieckiego. Z roku na rok ten krajobraz się zmienia. Kolejne kościoły - betonowe potworki - przesłaniają widoczność, a współczesne wiatraki stają się coraz bardziej natrętnym tłem zamykającym horyzont [...]

Biorąc pod uwagę liczne cytaty, którymi autor przeplata swą narrację, śmiało rzec można, iż jest erudytą wyśmienicie przygotowanym, tak do architektoniczno-technicznego opisu budowli, jej wnętrza, jak i miejscowych zwyczajów, czy obrzędów, w końcu krajobrazu [...] (np. rozważania o lasach czy puszczach podwarszawskich)”.

Fragment recenzji Jana Żaryna