Z sympatii do ludzi

  Książki powstają z różnych powodów. Wspomnieniowe książki-kolaże, jak lubi je nazywać ich autorka, Aldona Gawecka, powstają nie tylko z chęci utrwalenia wspomnień, ale także z sympatii do ludzi.

 Na spotkaniu z Aldoną Dragan - Gawecką, mieszkanką Żoliborza (i Paryżanką), urodzoną w Wilnie, a przez wiele lat związaną też z Zamościem, była mowa nie tylko o książkach, ale i o osobie, która je napisała. W Bibliotece im. Haliny Rudnickiej (ul. Sułkowskiego 26) zgromadziło się we wtorkowe popołudnie (24. 11.) liczne grono osób, które z wielką sympatią wypowiadały się o autorce książek-kolaży. Była okazja, by zebrani powspominali również wspólne, ale zainicjowane przez panią Aldonę, dla wielu po prostu „Aldonkę”, społeczne przedsięwzięcia (wśród nich trwający kilka lat projekt „Wysłuchiwanie zwierzeń”).  Bohaterka wieczoru krótko zaprezentowała ostatnie książki, w których powstaniu i współtworzeniu miała swój (jak zawsze bardzo znaczący) udział: „Myślenie według Tischnera” i „Nasze mamy”. Na stole ułożono też sześć książek własnych i siedem pozycji, które inicjowała i współtworzyła Aldona Gawecka – wszystkie powstały w ciągu ostatnich sześciu lat, wszystkie znajdują się w księgozbiorze BHR. To imponujący dorobek. Nie powstałby bez pracy i rzadkiej umiejętności bezkonfliktowej współpracy z ludźmi, bez determinacji w pokonywaniu rozmaitych przeszkód organizacyjnych (i innych). W odpowiedzi na jedno z pytań Aldona Gawecka wyznała, że nie pociąga jej fikcja i że nie umiałaby sobie z nią poradzić, ponieważ nie ma specjalnej wyobraźni, ale za to ma świetną pamięć. Dlatego lubi dzielić się wspomnieniami. Pisanie książek jest dla niej wielką przyjemnością. Pani Anna Milewska przepięknie przeczytała fragmenty książki „Gdy myślę Paryż…”, której współautorką i pomysłodawczynią była Aldona Gawecka oraz fragment jej ostatniej, zupełnie nowej książki autobiograficznej – „Mój Zamość. Migawki wspomnień”. Była okazja, by usłyszeć o drodze zawodowej i życiowej, jaką odbyła główna osoba wieczoru od geologii, poprzez bibliotekarstwo aż do pisania wspomnień i podejmowania inicjatyw społecznych. Na pytania zadawane przez prowadzącą spotkanie (i piszącą te słowa)  Hannę Diduszko pani Aldona odpowiadała z humorem, ale i z ogromną skromnością. Zebrani zgodzili się z obserwacją prowadzącej, że zarówno w książkach, jak i w życiu pani Aldona nigdy nie ocenia ludzi, jest niebywale tolerancyjna, dba o relacje z przyjaciółmi i znajomymi. Takie cechy osobowości owocują serdecznością, jaka ją otacza, co było odczuwalne również tego wieczoru. Książki pani Aldony powstają z potrzeby serca. Emanuje z nich sympatia do ludzi i czułość, z jaką odnosi się do miejsc. Czyta się je z przyjemnością, tak, jak się słucha  opowieści sympatycznej, pełnej ciepła osoby.

Spotkanie miało formę bardzo swobodną. Był to trochę wywiad, ale bardziej – rozmowa, w której wzięli udział niemal wszyscy zebrani (około 30 osób). Znalazł się czas na spontaniczne odczytanie szczególnie ciekawych fragmentów tekstów „Aldonki”, a także na poczęstunek, którym bohaterka spotkania oraz gospodarze podjęli gości Biblioteki im. H. Rudnickiej. Pod koniec wieczoru – jak zwykle – podzielono się informacjami o planowanych w niedalekiej przyszłości żoliborskich nowinkach kulturalnych.

Hanna Diduszko